Jeden z mieszkańców zaskarżył uchwałę rady gminy w sprawie rozpatrzenia wniosku zebrania wiejskiego sołectwa. Wniosek dotyczył przeznaczenia środków funduszu sołeckiego na przebudowę parkingu przed szkołą, w celu poprawy bezpieczeństwa odwożonych do niej dzieci.

Rada gminy wyjaśniła, iż przyczyną odrzucenia wniosku był fakt, iż inicjatorem tego zadania był tylko jeden mieszkaniec sołectwa, a nie sołtys, rada sołecka lub co najmniej 15 pełnoletnich mieszkańców, czego wymaga ustawa z dnia 21 lutego 2014 r. o funduszu sołeckim (Dz. U. 2014 r. poz. 301 ze zm.).

W skardze do sądu administracyjnego, mieszkaniec argumentował, iż jemu jako członkowi rady sołeckiej i mieszkańcowi sołectwa przysługiwało prawo zgłoszenia propozycji co do przeznaczenia środków funduszu sołeckiego.

WSA przypomniał, iż każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Skargę może wnieść tylko ten, kto nie tylko zgodnie z normą prawa materialnego ma interes prawny lub uprawnienie, ale ten interes został naruszony zaskarżoną uchwałą.

Sąd podkreślił, iż samo pozostawanie członkiem wspólnoty gminnej nie kształtuje bezpośrednio sytuacji prawnej określonej osoby, stąd uchwała organu gminy nie mogą naruszać jej interesu prawnego, który miałby swoje źródło w tym członkostwie.

Sąd zgodził się ze stanowiskiem rady gminy, iż inicjatywa dotycząca przeznaczenia środków funduszu sołeckiego na przebudowę parkingu przed szkołą, pochodziła tylko jednego mieszkańca.

Mimo to została uchwalona przez zebranie wiejskie i w ten sposób zadanie ujęto we wniosku sołectwa, co było sprzeczne z art. 5 ust. 2 ustawy o funduszu sołeckim.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Rzeszowie z 6 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 208/15, nieprawomocny