Rada gminy ustaliła stawki opłat za zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu, dla dróg gminnych.
Rada uchwaliła między innymi, iż zajęcie pasa drogowego trwające krócej niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień. Ponadto ustaliła, iż za niepełny rok kalendarzowy wysokość stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.
I to właśnie te zapisy uchwały zaskarżył prokurator.
Organ uznał, iż uchwała została podjęta przez radę bez podstawy prawnej, z przekroczeniem upoważnienia udzielonego przez ustawę. Powtarzanie zapisów ustawowych czy ich modyfikacja jest istotnym naruszeniem prawa i musi doprowadzić do stwierdzenia nieważności takich zapisów.
WSA przyznał rację prokuratorowi.
Co prawda rada określiła wysokość stawek opłat za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z udzielonym przez ustawodawcę uprawnieniem i w wyznaczonych przez niego granicach.
Jednak dodatkowo wskazała sposób obliczania opłaty, wprowadzając zapis, że zajęcie pasa drogowego trwające krócej niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień.
Zdaniem sądu stanowiło to przekroczenie udzielonego przez ustawodawcę uprawnienia, a nadto było powtórzeniem artykuł 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j. t. – Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115 ze zm.).
Z kolei zapis, że za niepełny rok kalendarzowy wysokość stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym, miał inną treść aniżeli art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych, tym samym okazał się sprzeczny z ustawą.
Zgodnie z ustawą bowiem za umieszczenie urządzenia w pasie drogowym przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczny dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.
Sąd przypomniał, iż akty prawa miejscowego mogą być ustanowione wyłącznie na podstawie delegacji ustawowych. Nie mogą ich przekraczać i regulować w sposób odmienny kwestii należących do materii ustawowej.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 3 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Po 798/14, nieprawomocny
