Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Prezydent miasta ustalił wspólnikom spółce, dodatkową opłatę roczną z tytułu niedotrzymania terminów zagospodarowania nieruchomości.
Wspólnicy spółki odwołali się od decyzji. Wyjaśnili, iż przekroczenie terminu było przez nich niezawinione i było spowodowane opóźnieniami procedur w uzyskiwaniu stosownych zezwoleń. Ponadto umowa nie przewidywała sankcji w postaci nałożenia na nich jako użytkowników wieczystych, dodatkowej opłaty rocznej.
SKO uznało, iż decyzja jest prawidłowa.
W ocenie kolegium niezachowanie terminu zagospodarowania nieruchomości ustalonego w umowie jest wystarczającą przesłanką dla ustalenia dodatkowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu. Zatem nie ma znaczenia, czy uchybienie temu terminowi było zawinione, czy też nie przez użytkownika wieczystego.
NSA nie zgodził się z takim stanowiskiem.
NSA zwrócił uwagę, iż skoro opłata dodatkowa zasadniczo ma służyć dyscyplinująco na wykonanie przez użytkownika wieczystego obowiązków związanych z zabudową terenu – to istotne jest zbadanie przyczyn opóźnienia realizacji umowy.
Kontrola legalności decyzji nakładającej na użytkownika wieczystego sankcję w postaci dodatkowej opłaty rocznej nie może być ograniczona tylko do sprawdzenia ustaleń dotyczących tego, czy przekroczony został termin zabudowy terenu.
Sąd podkreślił, iż użytkownik wieczysty, w tym wypadku spółka, musi mieć zagwarantowaną możliwość obrony swojego interesu i wykazania okoliczności dotyczących przyczyn opóźnienia realizacji obowiązków wynikających z umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.
Nałożenia dodatkowej opłaty rocznej, w trybie art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), nie można uzasadnić samym faktem przekroczenia terminu zagospodarowania nieruchomości.
W związku z tym organ prowadzący postępowanie ma obowiązek ustalić przyczyny zaistniałego opóźnienia i ocenić je w granicach uznania administracyjnego – uznał NSA.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 544/13, prawomocny
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.