Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.



Wójt wymierzył właścicielowi działki karę pieniężną za zniszczenie drzewa znajdującego się na jego terenie.


Właściciel zaskarżył decyzję do WSA.


Jego zdaniem ucięcie przez niego konarów było jedynie zabiegiem pielęgnacyjnym i nie doprowadziło do utraty żywotności drzewa.
 

WSA zawiesił postępowanie sądowe, w związku ze skargą konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego (TK) o zbadanie zgodności art. 88 w zw. z art. 85 ust. 1 i 2 oraz art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r., poz. 627, 628 i 842) z Konstytucją RP.

W podjętym ponownie postępowaniu WSA uchylił decyzję ze względu na treść wyroku TK.


Trybunał uznał bowiem, iż wymienione w skardze artukuły ustawy o ochronie przyrody przewidują obowiązek nałożenia kary pieniężnej za zniszczenie przez posiadacza nieruchomości drzewa, w sztywno określonej wysokości bez względu na okoliczności tego czynu.

Taki zapis, zdaniem TK, jest niezgodny z Konstytucją RP.
WSA uznał, iż wprawdzie zaskarżone zapisy ustawy o ochronie przyrody miały utracić moc obowiązywania z upływem 18 miesięcy od daty ogłoszenia tego wyroku, to jednak sam fakt uznania przez TK niezgodności tych przepisów z Konstytucją powoduje, że zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa.

Zdaniem sądu nie można do stanów faktycznych zaistniałych przed datą wydania wyroku przez TK stosować przepisów, których niezgodność z Konstytucją przesądził Trybunał.

Przepis prawa uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją ma taki charakter od dnia jego wejścia w życie i fakt ten musi być brany pod uwagę przy kontroli aktu administracyjnego – zwrócił uwagę WSA.

 


Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 9 września 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 661/14, nieprawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.