Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Wnioskodawczyni wystąpiła o przyznanie zwolnienia z opłaty za pobyt jej męża w domu pomocy społecznej.
Starosta odmówił przyznania zwolnienia.
Uznał bowiem, iż sam fakt choroby mężczyzny nie uzasadnia zwolnienia go, w części lub w całości, od opłat za pobyt w placówce.
Kobieta odwołała się od decyzji. Wyjaśniła, iż oboje z mężem znajdują się w trudnej sytuacji materialnej bowiem razem muszą się utrzymywać z renty męża.
Wskazała również na swój zły stan zdrowia, ponadto opisała i udokumentowała wydatki ponoszone na utrzymanie mieszkania oraz koszty ponoszone na zakup węgla i drewna na opał.
WSA uznał skargę kobiety za zasadną.
Sąd przypomniał, iż z art. 64 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 z późn.zm.) wynika, że podane wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy, a choroba jest tylko jedną z okoliczności (a nie jedynym kryterium) pozwalających na zastosowanie zwolnienia.
WSA podkreślił, iż uiszczanie opłat na dom pomocy społecznej stanowi dla osoby zobowiązanej obciążenie finansowe.
Zatem głównym powodem zastosowania zwolnienia powinna być sytuacja materialna i rodzinna zobowiązanego, którą oceniając złożony wniosek organy winny szczegółowo zbadać i uzasadnić.
Z ustaleń w sprawie wynikało, iż przebywający w domu opieki społecznej mężczyzna jest osobą całkowicie ubezwłasnowolnioną, natomiast jego żona jest jego przedstawicielem prawnym i opiekunem. Istotny był również fakt, że małżonkowie utrzymują się tylko z jednego świadczenia.
W takiej sytuacji rozpoznając wniosek organy powinny dokonać oceny przez pryzmat sytuacji obydwojga małżonków – uznał sąd.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 15 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 66/14, nieprawomocny