Przepisy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 230, poz. 1373) - dalej u.z.u.o.z. , wprowadzają obowiązek w art. 1 pkt 9 podjęcia w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt. Jak należy rozwiązać w praktyce następujące założenia programu:
- zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt - czy gmina powinna zawrzeć umowę z lekarzem weterynarii na świadczenie takich usług;
- gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich; jakie powinny być w nim zapewnione warunki?

Czy gmina powinna zawrzeć umowę z takim gospodarstwem?

Jakie postanowienia powinny być zawarte w tej umowie?

Odpowiedź:

Gmina powinna zawrzeć cywilnoprawną umowę zlecenia na świadczenie usług weterynaryjnych z lekarzem weterynarii prowadzącym indywidualną praktykę (gabinet weterynaryjny) albo z zakładem leczniczym dla zwierząt, tj. z przychodnią, lecznicą lub kliniką weterynaryjną, o których mowa w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.) - dalej u.z.l.z. Zapis tej treści powinien znaleźć się w programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt.

Przepisy u.z.u.o.z. nie określają wymagań, jakie powinno spełniać indywidualne gospodarstwo rolne, aby przyjąć zwierzę. Osoba przyjmująca zwierzę musi być w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki bytowania, tzn. musi ona posiadać miejsce, w którym będzie utrzymywane zwierzę odpowiednie do gatunku zwierzęcia i jego potrzeb uwzględniając minimalne normy powierzchni, w zależności od systemów utrzymania, np. pomieszczenia inwentarskie, wybieg. W przypadku zwierząt gospodarskich powinny być zachowane zasady dotyczące przemieszczeń pomiędzy stadami, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym zakresie. W mojej ocenie w programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt trudno określić wymagania, z uwagi na wielość gatunków zwierząt, które w danym momencie potrzebują opieki. Niewątpliwie osoba, która przyjmuje zwierzę nie może być karana za naruszenia przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.) - dalej u.o.z.

Uzasadnienie:

W umowie z lekarzem weterynarii powinien być określony m.in. zakres usług (badanie, leczenie stacjonarne) oraz cena usług, za które będzie płacić gmina w przypadku, gdy nie będzie możliwe ustalenie właściciela (gdy zwierzę nie jest oznakowane) oraz właściciel zwierzęcia w przypadku jego ustalenia.

Podstawę prawną do wydania decyzji o umieszczeniu zwierzęcia gospodarskiego we wskazanym przez wójta gospodarstwie osoby fizycznej (począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r.) jest art. 7 ust. 1 pkt 2 u.o.z. Może się to odbywać w formie zlecenia bez wynagrodzenia ale ze zwrotem kosztów realizacji zlecenia (art. 735 i 742 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.)), w tym doraźny zwrot kosztów weterynaryjnych, względnie zryczałtowany zwrot kosztów utrzymania przez określony czas.

Gospodarstwo rolne musi spełniać minimum standardów sanitarnych i weterynaryjnych, o których mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.) . Osoby opiekujące się zwierzętami powinny wykazywać przyjazny stosunek do zwierząt oraz odpowiednią wiedzę w tym kierunku (ukończoną szkołę, szkolenie bądź doświadczenie w pracy ze zwierzętami).

Pisaliśmy o tym również:
Finansowanie opieki nad bezdomnymi zwierzętami
Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi - nowe obowiązki, ale bez pieniędzy

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 230, poz. 1373)
Ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.)