Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Zarząd gminy uchwalił opłaty za podłączenia do urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę i kanalizację sanitarną.

Prokurator zaskarżył uchwałę.

Podkreślił, iż gmina nie może obciążać innych podmiotów kosztami budowy infrastruktury wodociągowej i sanitarnej. Jedyną formą partycypacji w budowie infrastruktury technicznej są opłaty adiacenckie, wydawane w formie decyzji administracyjnej – wyjaśnił.

WSA zgodził się ze stanowiskiem prokuratora.

Sąd przypomniał, iż żaden przepis prawa nie przyznaje organowi gminy kompetencji do nakładania na obywateli obowiązku ponoszenia opłat za samą możliwość podłączenia do urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę i kanalizację sanitarną – podkreślił WSA.

Zdaniem sądu, wprowadzona uchwałą zarządu gminy jednorazowa opłata za podłączenie nieruchomości do istniejącej sieci gminnej nie jest wprawdzie w sensie prawnym opłatą przymusową, jest jednak oczywiste, że korzystanie przez mieszkańców gminy z urządzeń komunalnych, takich jak wodociąg, jest koniecznością życiową.

Opłata ta ma zatem cechy jednostronnie narzuconej mieszkańcom daniny publicznej, ukrytej pod postacią "udziału" we wspólnej inwestycji. Została ona wprowadzona przy wykorzystaniu władztwa publicznego gminy i jest pobierana w związku z samym faktem przyłączenia nieruchomości do urządzenia komunalnego.

Nie można jej w związku z tym traktować jako należności o charakterze cywilnoprawnym, towarzyszącej świadczeniu usług na podstawie umowy zawieranej między dwiema równorzędnymi stronami, korzystającymi z wolności kontraktowej – uznał WSA.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 1 października 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 579/14, nieprawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.