Dyrektor zarządu geodezji i katastru miejskiego ustalił właścicielom nieruchomości opłatę adiacencką.

Właściciele zaskarżyli decyzję do sądu administracyjnego. Uznali bowiem, iż w ich sprawie nie został dochowany termin, w jakim można było ustalić opłatę adiacencką. Właściele tłumaczyli, iż warunki do korzystania z ulicy stworzono w lipcu 2007 r., a decyzję w I instancji wydano w październiku 2014 r.

WSA przyznał rację skarżącym.

Sąd zwrócił uwagę, iż opłata adiacencka może być ustalana każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury, w terminie do trzech lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia do tych urządzeń.

Przy ustalaniu tej opłaty istotny jest moment powodujący wzrost wartości nieruchomości, od którego biegnie 3-letni okres zobowiązania właściciela nieruchomości do poniesienia opłaty.

Późniejsze wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji ustalającej wysokość tej opłaty, jeżeli upłynął już 3-letni termin do jej wydania, powoduje, że organ traci kompetencje do wydania decyzji określającej wysokość opłaty adiacenckiej.

Zatem wydanie decyzji przez organ I instancji po ponad 7 latach od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, nastąpiło po upływie terminu określonego w art. 145 § 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz, U. z 2014 r., poz. 518), a więc z naruszeniem tego przepisu – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 8 sierpnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 237/15, nieprawomocny