Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego z upoważnienia starosty naczelnik wydziału komunikacji i transportu cofnął diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Podstawą wszczęcia postępowania było uzyskanie informacji o prawomocnym wyroku karnym, w którym diagnostę skazano za poświadczenie nieprawdy odnośnie danych w elektronicznym rejestrze badań technicznych pojazdów oraz w dowodach rejestracyjnych pojazdów.

Diagnosta odwołał się od decyzji. Uznał, iż organ nie wyjaśnił istotnych okoliczności sprawy, w szczególności odstąpił od przeprowadzenia dowodów z zeznań właścicieli pojazdów, których dokumentów miało dotyczyć poświadczenie nieprawdy.

WSA nie zgodził się z takim stanowiskiem.

Zdaniem WSA prawomocny wyrok skazujący diagnostę stanowi bezsporny dowód dokonania przez niego niezgodnych ze stanem faktycznym wpisów w dowodach rejestracyjnych pojazdów i w systemie elektronicznym badań diagnostycznych.

Taki wyrok skazujący wyczerpuje przesłankę obligatoryjnego cofnięcia diagnoście uprawnień do wykonywania zawodu wymienioną w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.).

Sąd zwrócił uwagę, iż w przypadku ustalenia nieprawidłowego działania diagnosty starosta nie ma wyboru i jest zobowiązany cofnąć uprawnienia do wykonywania badań technicznych.

WSA wyjaśnił, iż kluczowe w postępowaniu wyjaśniającym toczącym się na podstawie k.p.a. jest przeprowadzenie nie każdego dowodu, ale takiego, który dotyczy okoliczności istotnych w sprawie, mających wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Zatem to nie ilość zebranych dowodów decyduje o prawidłowości przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, ale znaczenie dowodów dla rozstrzygnięcia sprawy – pokreslił sąd.

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Na podstawie:

Wyrok WSA w Białymstoku z 25 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 1193/13, nieprawomocny