Kierownik ośrodka pomocy społecznej odmówił wnioskodawczyni przyznania zasiłku okresowego. Organ wskazał, iż prowadzi ona wspólnie z matką gospodarstwo domowe. Zgodnie z posiadaną dokumentacją ustalono miesięczny dochód rodziny w wysokości 797,82 zł, na który składało się w całości świadczenie emerytalne matki wnioskodawczyni, które przekracza kryterium dochodowe wynoszące 702,00 zł.

W skardze na decyzję wnioskodawczyni wskazała, że ze względu na swój umiarkowany stopień niepełnosprawności, sama wymaga częściowej pomocy w czynnościach domowych, dlatego nie może opiekować się matką i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe.
 

NSA rozpatrując skargę stwierdził, iż w wyniku przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalono, iż skarżąca wraz z matką nie tylko wspólnie zamieszkują, ale i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe.

Obie korzystają wspólnie z wyposażenia mieszkania – lodówki, kuchenki, mebli. W istniejących warunkach lokalowych niemożliwe jest, tak jak twierdzi skarżąca odrębne gospodarowanie. Nie da się w żaden sposób wyodrębnić gospodarstwa matki i córki. Mieszkanie, i wszystkie znajdujące się w nim sprzęty służą do użytku dwóch osób. Skarżąca nie może prowadzić jednoosobowego gospodarstwa także dlatego, że nie posiada własnych środków na jego utrzymanie. Skarżąca nie ma własnych dochodów, co wskazuje na to iż musi korzystać z pieniędzy (emerytury) matki w celu m.in. zakupu żywności, środków czystości, opłacenia świadczeń związanych z mieszkaniem. Wspólne zamieszkiwanie, finansowane z dochodu tylko jednej osoby zawsze będzie oznaczać wspólne gospodarowanie. Pomiędzy skarżącą, a jej matką istnieje ścisła więź, nie tylko rodzinna, ale też wieź gospodarcza oraz ekonomiczna. Matka skarżącej wymaga opieki i pomocy córki (jest osobą w podeszłym wieku, schorowaną), skarżąca korzysta z mieszkania i pieniędzy matki.

NSA uznał, iż wobec prawidłowych ustaleń Sądu I instancji co do tego, że skarżąca pozostaje wraz z matką we wspólnym gospodarstwie domowym, co determinuje sposób określania dochodu istotnego dla ustalania prawa do świadczeń z pomocy społecznej i dochód ten został prawidłowo ustalony, zatem skarżąca nie spełniła przesłanek zawartych w art. 8 ust. 1 pkt 2 i art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej  do uzyskania zasiłku okresowego.

Na podstawie: Wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 1947/11, prawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)