Prezydent miasta odmówił wnioskodawcy przyznania pomocy finansowej w postaci zasiłku celowego na zakup leków.

NSA rozpatrując skargę kasacyjną przypomniał, iż przyznanie świadczenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej oparte jest na konstrukcji uznania administracyjnego, co oznacza pewną swobodę organu w podejmowaniu decyzji w tym przedmiocie. Podejmowanie decyzji na zasadzie uznania wymaga jednak uzasadnienia racjonalnymi argumentami znajdującymi potwierdzenie w faktach, których ocena rodzi możliwość podjęcia rozstrzygnięcia o treści mieszczącej się w granicach swoistego luzu decyzyjnego. Wskazać należy, że zakres pomocy udzielonej w oparciu o art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej uzależniony jest nie tylko od potrzeb uprawnionego ale i od realnych możliwości podmiotów, które pomoc świadczą. Przy podejmowaniu decyzji w tej materii ważyć więc należy z jednej strony słuszny interes obywatela, z drugiej zaś interes społeczny determinowany zakresem posiadanych uprawnień i środków. Zgodnie z wolą ustawodawcy ocena warunków i możliwości udzielenia określonego rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń, stosownie do okoliczności konkretnej sprawy, należy do organu administracji, któremu w tym zakresie pozostawiono określony zakres swobody. NSA zaznaczył, iż pomoc społeczna nie jest w stanie zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób o nią się ubiegających, jak również udzielać wszelkich świadczeń w oczekiwanej i wnioskowanej przez te osoby wysokości. Podkreślić należy, że uznaniowy charakter decyzji w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego powoduje, że nawet w przypadku spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek organ pomocy społecznej może orzec o odmowie jego przyznania, bądź przyznać go w wysokości, jaką uzna za zasadną. Istotnym bowiem w tej sprawie jest fakt, że uprawnienia wynikające z przepisów ustawy o pomocy społecznej mają charakter jedynie subsydiarny, co oznacza, że uzupełniają środki, możliwości i uprawnienia własne osoby objętej systemem świadczeń z pomocy społecznej. Powyższe oznacza, że osoba wnioskująca o przyznanie pomocy zobligowana jest w pierwszej kolejności do samodzielnego podejmowania działań zmierzających do przezwyciężania we własnym zakresie swoich problemów, a dopiero gdy nie jest w stanie tego dokonać, może jej zostać przyznana pomoc społeczna w określonej postaci.
 

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)